کد مطلب:369848 شنبه 14 اسفند 1395 آمار بازدید:331
»»» فهرست کتاب
روش تبشیر
روش دیگری كه در بازگشت متربی به سوی خوبی‌ها و حقیقت در صحیفه بر آن تأكید شده، روش تبشیر، مژده دادن و یا امیدوار كردن متربی است. در این روش كه قبل از عمل صورت می‌گیرد، مربی ناامیدی را از متربی می‌زداید و او را به رحمت، مهربانی و نعمت‌های آینده مژده می‌دهد. به كار گیری این روش موجب می‌شود، متربی با قلبی آرام و مطمئن به عمل برخیزد، از عمل ناپسند بگریزد و به سوی حقیقت بازگردد و بدین سان در رفتار خویش تغییر ایجاد كند. حضرت (ع) در این باره می‌فرماید: «اللهم انی وجدت فیما انزلت من كتابك و بشرت به عبادك ان قلت: یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله. ان الله یغفر الذنوب جمیعا» (دعای 250)؛ بار خدایا! من در كتاب تو كه فروفرستادی و بندگانت را به آن مژده دادی یافتم كه فرموده‌ای: ای بندگان من كه بر نفس‌های خود اسراف كرده و از حد تجاوز نموده‌اید، از رحمت و بخشش خدا نومید نشوید كه خدا همه‌ی گناهان را می‌آمرزد. (زمر / 53). «لا أیأس منك و قد فتحت لی باب التوبة الیك» (دعای 7/12)؛ از تو نومید نمی‌شوم، در حالی كه در بازگشت به سوی خودت را به رویم گشوده‌ای. «فلولا المواقف التی أمل من عفوك الذی شمل كل شی‌ء لا لقیت بیدی» (دعای 3/50)؛ پس اگر نبود جاهایی كه امیدوارم از عفو و گذشتت كه هر چیزی را فرامی‌گیرد، خود را از دست می‌رهانیدم [و هلاك و تباه می‌ساختم.] ایجاد امید در متربی و بشارت به رحمت، نعمت و گذشت، او را از فروغلتیدن به فرو دست بازمی‌دارد و به فرادست متوجه می‌كند، البته به كارگیری این روش باید با چنان مهارتی صورت پذیرد كه افراد را از «معامله گری» بازدارد. افراط در این روش، متربی را «تاجر مآب» بار آورده، عمل را جز به بهای رسیدن به پاداشی در آینده انجام نخواهد داد و چون به پاداش و نعمت رسد عمل را از یاد می‌برد؛ بدون این كه آن را در نهاد خویش نهادینه ساخته باشد. بنابراین دامنه‌ی مژده‌دهی باید متناسب با ظرفیت روانی متربی در نظر گرفته شود؛ هر چه ظرفیت روانی و درونی متربی بیشتر باشد، تبشیر تأثیر مطلوب‌تری خواهد داشت. به همین خاطر بهتر است تبشیرها بیشتر جنبه‌ی غیر مادی داشته باشد تا بر متربی اثر ماندگار بگذارد. حركت در مسیر تربیت به وسیله‌ی تبشیر، مستلزم نوعی «خود نگهداری و آینده نگری» است؛ لذا هر كس خود نگهدارتر و آینده نگرتر باشد تأثیر مژده بر او بیشتر و مستحكم‌تر خواهد بود، به همین دلیل دامنه‌ی تبشیر باید برای كودكان كوتاه‌تر در نظر گرفته شود؛ زیرا متربیان خردسال به خاطر احساسات و عواطف متغیر و زودگذر و نیز عدم درك صحیح از زمان، از خود نگهداری و آینده‌نگری محدودتری برخوردارند.